Zien doet geloven

Er bestaan fantastische relaties, relaties waar groei plaatsvindt, waarin geen autoriteit heerst, geen machtsspelletjes zijn, geen bezitsdrang, maar waar liefde en vrijheid is. Toch verdwijnt in de meeste relaties de liefde vroeg of laat, of is er misschien helemaal nooit geweest. Mogelijk speelden er andere motieven zoals geld, macht of prestige in plaats van liefde. Kinderen die daaruit voortkomen hebben het soms moeilijk. Omdat ze niet uit liefde zijn geboren. Hun ouders waren liefdeloos en er heerste voortdurend jaloezie, ruzie en boosheid. Die kinderen die nu volwassen zijn zien nog steeds de liefdeloze gezichten van hun ouders. Soms hadden hun ouders elkaar lief, maar dat gebeurde altijd achter gesloten deuren. Ze hebben hun kinderen nooit laten zien wat liefde is. En kinderen leren hun eerste levenslessen van hun ouders. Als ze zien dat er geen mogelijkheid tot liefde bestaat, beginnen ze te geloven dat liefde alleen in films voorkomt. Kinderen kunnen niet geloven dat er in hun leven liefde zal zijn, als er geen liefde in het leven van hun ouders was. Als je eenmaal geleerd hebt dat liefde alleen in films voorkomt, dan zal het je nooit overkomen, dan raak je er voor afgesloten. Het zien gebeuren is de enige manier om het later te laten gebeuren. Als je je ouders helemaal verliefd ziet, echt heel diep en zorgzaam voor elkaar, dan heb je de liefde zien gebeuren en dan weet je dat het jou ook zal gebeuren.